Wegtest Citroën Ami : vriend van de randstad

Een grappig ei met vier wielen en twee zitplaatsen: lengte 2,41 m, breedte 1,39 m, waarmee je in een muizenhol kan parkeren. En het rijdt nog ook! Maar niet erg snel: 45 km/u dankzij een motor van 6 kW die is aangesloten op een lithium-ionbatterij van 5,5 kWh die in drie uur kan worden opgeladen via een stopcontact van 220V met behulp van een kabel die in de passagiersdeur is verstopt. Het kan niet makkelijker.

Verrassende vormgeving

Ja, de Ami is eenvoudig maar niet simplistisch. De auto is goed doordacht en mooi ontworpen: deze CO2-vrije Citroën heeft niet alleen een ongelooflijke vormgeving, hij heeft ook een hoogte (1,52 m) die bijna standaard is, waardoor hij perfect zichtbaar is in het verkeer. Hij staat op 14 inch wielen, draait vrij strak (draaicirkel: 7,20 m) en accelereert goed om de auto's die hem volgen niet te hinderen wanneer het licht op groen springt. Binnenin is de sfeer leuk. Natuurlijk is dit niet het hoogste premiumcomfort, maar het voelt niet benauwd om erin te zitten en er valt veel licht binnen: de ontwerpers hebben niet beknibbeld op de glasoppervlakken en hebben zelfs een panoramisch dak toegevoegd dat helaas niet kan worden geopend. Want als de Ami slechts 7.290 euro (inclusief BTW *) kost in zijn basisversie en 8.690 euro (*) volledig uitgerust, wilden de financiers van Rueil-Malmaison toch wel enige rendabiliteit door te beknibbelen waar ze konden, en ons er zo aan te herinneren dat dit een kleine auto is die niet hoeft te worden geleverd met een brandblusser, een gevarendriehoek etc. Wat de koper uiteraard niet belet om daar met enige vindingrijkheid zelf aan te remediëren, uiteraard.

Enkele voorzorgsmaatregelen

Alvorens aan deze test te beginnen, is het misschien goed eraan te herinneren dat in België kleine auto's als deze zijn toegestaan vanaf de leeftijd van 16 jaar. Een rijbewijs voor brommers (AM) is vereist, tenzij je vóór 15 februari 1961 geboren bent. In dat geval ben je vrijgesteld. Maar of je nu senior of junior bent, het voertuig moet ingeschreven zijn bij de DIV en een nummerplaat hebben. Wat de verzekering betreft, is wettelijke aansprakelijkheid voldoende. Zodra aan deze verplichtingen is voldaan, is de weg van u... op enkele uitzonderingen na: ringwegen, autosnelwegen en de wegen van categorie F9 (snelle rijstroken) kunnen niet. Aangezien de Ami echter volledig elektrisch is, is hij toegelaten in lage-emissiezones. Dit betekent dat je, met een actieradius die beperkt is tot 75 km (WMTC), je ritten moet voorbereiden, de route moet kennen, niet improviseren, en des te meer als je een rit plant van 25 à 30 km plus retour... Op tien à vijftien kilometer na riskeer je de stroompanne.

De Ami heeft een centrale plaats voor de smartphone, zodat de bestuurder navigatietoepassingen kan gebruiken. Natuurlijk is er een digitaal display dat je informeert over de afgelegde afstand, maar soms, in files of langs omwegen, kom je dicht bij een lege batterij. Dan is de tweede voorzorgsmaatregel heel welkom: je kan opladen aan een openbare terminal, op voorwaarde dat je over de juiste kabel beschikt (optie bij Citroën) die ook kan worden aangesloten op een Wallbox.

Beperken tot de essentie

Tijd om achter het stuur te gaan zitten. Er is geen centrale vergrendeling. Je moet de sleutel in beide deuren stoppen om in de auto te raken. De stoelen zijn compact en stevig, maar met goede ondersteuning. Om veel laadruimte vrij te maken voor de voeten van de passagier is de stoel niet verschuifbaar en staat hij zo ver mogelijk naar achter. Dit voorkomt dat de twee inzittenden schouder aan schouder zitten. Een ander voordeel is dat de bestuurder een uitstekend zicht heeft op zijn rechterzijde. Hoe bedien je de deuren van binnenuit? Door aan de riemen te trekken. Hmmm, dat is erg basic, inderdaad. Hetzelfde geldt voor de twee zijruiten die met de hand omhoog worden gekanteld, net als bij de eerbiedwaardige 2PK! De vergelijking tussen de tweepeeka en de Ami zou verder kunnen gaan als we bedenken dat de eerste 2PK's nauwelijks boven de zestig per uur konden (het type A: 9 pk en 375 cc... in 1948).

En dan schakelen we het contact in. Richting Leuven vanuit Tervuren op gewone weg met snelheidsbeperking op zeventig per uur, zoals vaak het geval is in Vlaanderen. Buiten de spitsuren is er weinig verkeer en de andere bestuurders lijken onze gezapige snelheid van 45 km/u niet erg te vinden. Vooral omdat in elke stad die we passeren, de maximumsnelheid vijftig per uur is. Veertien kilometer later bereiken we ons doel, de Abdij, in precies 22 minuten. Met een “normale" auto doen we daar vijftien minuten over. De terugreis gaat in duisternis en stromende regen. De koplampen staan op, de ruitenwisser ook en de ventilatie, hoewel zeer eenvoudig, ontfermt zich over de mist die de neiging heeft snel op te trekken in dit vreemde aquarium. En dan zijn we weer thuis. De eerste testrit was overtuigend.

Niet teleurgesteld

Na een volle laadbeurt is het tijd voor de tweede uitstap, de volgende ochtend. Deze keer trekken we naar Jette, ten noorden van Brussel. Geen sprake van om met de Ami langs de Ring te rijden. We begeven ons dus naar de rotonde van Schuman, de Wetstraat in, dan rechtsaf langs de Kunstlaan om rechtdoor te gaan tot aan de Basiliek, die we bovengronds bereiken (ik mijd liever de tunnels). Van daaruit gaat het naar de Tentoonstellingslaan, onze bestemming. We deden er 45 minuten over voor 22 km in plaats van een half uur dat we nodig zouden hebben via de kortste route en zonder snelheidsbegrenzing op 45 km/u. Eerlijk gezegd, ik was niet teleurgesteld, en het was ook helemaal geen beproeving. In het stadsverkeer kon ik de anderen bijhouden, behalve op een paar rechte stukken. De auto gedraagt zich goed, maar je moet niet proberen om op de stoepranden te rijden, anders heeft de kleine Ami de neiging om te destabiliseren, gezien zijn kleine oppervlakte die de grond raakt, en ondanks vier wielen die helemaal aan de uiteinden van het chassis zitten. Op de terugweg volg ik een andere route, via Laken, Evere en Kraainem: 25 km en dezelfde timing. Maar met een prestatie van formaat in de afdaling langs het Koninklijk Park: door de Ami in neutraal te zetten, haalde ik daar bijna zeventig per uur!

Geweldige bakfiets

Aan het einde van de dag restte nog een autonomie van tien kilometer. Met twee personen aan boord, de verwarming op en de voet praktisch non-stop plankgas bedraagt de actieradius dus eerder 65 kilometer. Het contact met de andere weggebruikers is niet verkeerd. Niemand die enige ergernis uitte. Kleine auto's, die tien jaar geleden werden gedemoniseerd, maken nu deel uit van de trend... of we dat nu betreuren of toejuichen, maar dat is een ander verhaal. Wat ons daarentegen verbaasde was de onverschilligheid van voorbijgangers: weinigen waren geamuseerd door het silhouet van onze “hypercar”. We reden bijna anoniem door het verkeer. We moeten dat als een positief teken beschouwen. Tot slot ben ik geneigd om de Ami te vergelijken met een superbakfiets, omdat dit tuig zowel een passagier als bagage kan meenemen. Dat is super want beter dan met een bakfiets zit je hier in een stille cocon, beschut tegen de kou en het slechte weer, zonder het essentiële te vergeten: je kan een gemiddelde snelheid van 45 km/u aanhouden, waartoe zelfs de scherpste bakfiets niet in staat is!